سومین دوره جام چی چست استارت خورد

آغاز سومین دوره جام چی چست
با حضور 50 شرکت کننده در بوکان

سومین دوره مسابقات شطرنج جام چی چست به میزبانی هیات شطرنج استان آذربایجان غربی در شهر بوکان آغاز شد.

در این دوره از مسابقات 50 شرکت کننده متشکل از 2 استاد بین المللی، 3 استاد فیده و 27 درجه دار بین المللی طی 9 دور به روش سوئیسی با یکدیگر رقابت خواهند کرد.

حضور چهره هایی همچون استاد بین المللی اصغر گلی زاده (آذربایجان شرقی)، استاد بین المللی شاهین مهندسی (تهران)، استاد فیده محمد وحیدی (تهران)، مرتضی عسگری (زنجان)، محمدمیران خادمی (تهران)، استاد فیده امیر مسعود سوادکوهی (مازندران) و ... به این دوره از مسابقات گرمای خاصی بخشیده است.

سرپرستی این مسابقات به عهده اسماعیل عبدالقادری و سرداوری به عهده داور بین المللی اکبر باقری می باشد.

> مشاهده سایت رسمی نتایج مسابقات
> مشاهده اطلاعات بیشتر

ا

راجع به بوکان

بوکان (کردی : بۆکان، Bokan) مرکز شهرستان بوکان در استان آذربایجان غربی ایران است. زبان مردم این شهر کردی سورانی است.

شهرستان بوکان یکی از شهرستان ‌های کردنشین استان آذربایجان غربی ایران است. شهرستان بوکان در منطقه تقریباً کوهستانی و معتدل قرار گرفته که از جهت شمال به شهرستان میاندوآب و از جنوب به شهرستان سقز و از شرق به شهرستان شاهین دژ و از غرب با شهرستان مهاباد همسایه ‌است. مرکز این شهرستان شهر بوکان است. جمعیت این شهرستان درسال 1385حدود 250،000 نفر بوده است، اما آنچه که «مرکز آمار ایران» اعلام کرده است، جمعیت این شهرستان طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ برابر با ۲۰۲٬۶۳۷ نفر بوده ‌است که از این تعداد ۱۰۱٬۴۳۳ نفر آنان مرد و ۱۰۱۲۰۴ نفر آنان زن بوده‌ اند.

این شهرستان در حدود ۳۰۰۰ سال قبل تحت نام ایزیرتو پایتخت تمدن ماننایی بوده ‌است. آثار این تمدن بسیار هنرمند قابل توجه بوده و نمونه ‌هایی از آثار به تاراج رفته اش در موزه ‌های جهان از قبیل موزه توکیو و موزه ارومیه دیده می ‌شود. این تمدن در مناطق کردنشین شمال غربی ایران سکنی داشته‌اند. وجه بارز هنر ماننایی ظرافت و زیبایی وصف ناپذیر آن است که در تمدن های معاصر آنها کم نظیر است. هنر معروف آنها ساخت آجرهای لعابدار بوده ‌است. آجرهای با طرح های رنگین که طرح آنها پس از گذشت حدود ۳۰۰۰ سال تقریباً سالم باقی مانده ‌اند. نمونه بسیار زیبایی از این آجرها در موزه شرق کهن توکیو یافت می ‌شود.

روایات زیادی در مورد ریشه نام این شهر وجود دارد از مشهورترین آن ها این است که در قدیم مردم این شهر در هنگام مراسم عروسی به چشمه آب بزرگ و مشهور این شهر که کردها آن را «حه‌وزه گه‌وره» (Hewze Gewre) به معنی «آبگیر بزرگ» می ‌نامند، (و این چشمه‌ به‌ صورت چشمه‌ای جوشان است که آب آن از سفره‌های زیرزمینی تأمین می ‌شود) می‌آمدند و از آنجا که به کردی واژه «بوک»، به معنی عروس است این منطقه را که بعدها به شهر تبدیل شد «بوکان» (جمع بوک = عروس‌ها) نامیدند.

اما این نظریه تنها در صورتی درست است که ما این اسم را با لهجه فارسی تلفظ کنیم یعنی «بوکان Bookan»، این در حالی است که ساکنین این شهر و همه ‌ی مردم کردزبان آن را بصورت «بوکان Bokan» ادا می‌نمایند.

در نظریه‌ای دیگر، گفته می ‌شود که به هنگام حمله سپاه مغول به این مناطق، یکی از فرماندهان سپاه چنگیز، نام خود (بوکان) را بر روی این روستای کوچک (در آن زمان) نهاد. گفته می‌شود کوهی در مغولستان به نام بوکان وجود دارد که از همین فرمانده چشمه می‌ گیرد.

نظریه‌ دیگر در مورد وجه‌ تسمیه شهر چنین است: شهر بوکان به دور چشمه‌ بزرگ حه‌وزه‌ گه‌وره‌ شکل گرفته ‌است و به چنین چشمه‌هایی در زبان کُردی «کانی Kani» گفته می‌شود. همچنین واژه «بو Bo» در زبان کردی کاربردهای مختلفی دارد که اغلب در شکل ترکیبی به‌ کار برده می‌شود؛ مانند بو کوی؟ (کجا؟)

اما چگونگی ترکیب این کلمات و شکل گیری واژه بوکان بر اساس این نظریه چنین است: در زمان های قدیم هنگامی که زنان قصد شستن وسایل خانه را داشتند آن ها را با خود برداشته و به سمت رود یا چشمه‌ای در نزدیکی محل اقامتشان بوده می ‌بردند و در آنجا کارشان را انجام می ‌دادند. به همین ترتیب اهالی ساکن اطراف بوکان، جهت شستن و نظافت ظروف و وسایل خود به طرف این کانی یا حوض می‌رفتند و هنگامی که کسی سراغ نفری را که جهت انجام این امور به «کانی» رفته بود، می ‌گرفت، نزدیکان وی در پاسخ می‌ گفتند: «او به کانی رفته‌ است» و به زبان کردی «چوه بوکانی» یعنی به «چشمه‌» رفته ‌است. بدین ترتیب واژه «بوکانی» به افرادی گفته می‌شد که رفت و آمد زیادی را به «کانی» مزبور انجام می‌دادند و سپس کم کم در آنجا ساکن شدند.

امروز حوض گوره (حه‌وزه گه‌وره)، در مرکز شهر واقع است و با آب گوارا و بی پایان خود آب نیمی از شهر را تأمین می‌کند و نزد اهالی شهر از نوعی دلبستگی و جایگاه خاصی برخوردار است.