استعفای استاد زارعی با متنی تاریخی

استعفا به دلیل بی اخلاقی و بی عدالتی توام با مدیریت مستبدانه کامبوزیا

استعفا با متنی تاریخی
وقتی کاسه صبر زارعی هم لبریز شد
 

نامه کوتاه بود اما خواندنی:

ریاست محترم فدراسیون شطرنج 
احتراماً
این جانب محمد زارعی مسئول کمیته پیشکسوتان فدراسیون شطرنج به دلیل بی اخلاقی و بی عدالتی توام با مدیریت مستبدانه شما، بر خلاف میل باطنی ام از مسئولیت خود مستعفی می شوم.

محمد زارعی

 

استعفای استاد زارعی از این حیث برایم عجیب بود که هرگاه با وی صحبت می کردم در پاسخ به انتقادات متعدد [و البته مستندم] به عملکرد فدراسیون، بنده را به آرامش و خویشتن داری، همکاری با فدراسیون و امید به آینده دعوت می کرد.

چند سال پیش، وقتی کامبوزیا برای بار دوم بر صندلی ریاست فدراسیون نشست اولین فردی بودم که استعفایم را تقدیم فدراسیون کردم اما با وساطت استاد زارعی و سپس صحبت های رودرروی آن موقع بسیار متفاوت کامبوزیا، به فعالیتم در فدراسیون ادامه دادم تا اینکه تنها در عرض چند برخورد دریافتم نه تنها تحولی در کار نیست و اوضاع با گذشته تفاوت چندانی نکرده بلکه نامساعدتر نیز شده است و در نهایت با پوزش از محضر استاد، به هر ترتیبی که بود به همکاری اجرایی ام با فدراسیون پایان دادم. پس از آن، بنا بر احساس تکلیف و به رسم احترام، تنها در معدود جلسات تشکیل شده ی کمیته های فدراسیون [به صورت افتخاری و رایگان] حضور می یافتم و با دیدن جو حاکم بر فدراسیون، هر بار از درستی تصمیمی که گرفته بودم مطمئن تر می شدم.

اکنون می بینم که خود زارعی که همواره با اشاره به نکات مثبت انگشت شمار از فدراسیون کامبوزیا دفاع می کرد و یک تنه و البته محترمانه در مقابل منتقدان می ایستاد، خود کاسه صبرش لبریز شده و با نامه ای تامل برانگیز و البته تاریخی از سمتش استعفا کرده است.

بد نیست بدانید که طی ماه های اخیر به ویژه پیش از انتخابات که بازار انتقادات ریز و درشت از فدراسیون کامبوزیا در رسانه ها – چه در سایت ها، چه در مطبوعات و  چه در رسانه ملی – بسیار گرم بود، زارعی سعی داشت ریش سفیدی کند و با گفتن جملاتی همچون "هرچند تندخوست، اما چیزی در دلش نیست!" و "اگر این برود، چه کسی بیاید!؟" در صدد بود که پیشنهاد جلسه هم اندیشی با مشارکت نمایندگانی از [انبوه] منتقدان را در محل فدراسیون مطرح کند که [دقیقاً همانطور که با توجه به تجارب گذشته ام به ایشان اطمینان داده بودم] در همان نطفه با مخالفت مواجه و به هر شکلی بود منتفی شد.

زارعی بی احترامی و هتاکی و سیاست تطمیع-تهدید-تخریب در برابر انتقادات را نمی پسندید و با توجه به محبوبیت و مقبولیتش در بین اهالی شطرنج می توانست تا حد زیادی انتقادات به حق و روز به روز تندتر و شدت یافته تر بسیاری از اهالی شطرنج را مدیریت کند و محیط فدراسیون شطرنج را به محیط اتحاد و همدلی تبدیل نماید که بی درایتی ها [اعم از دهن بینی و لج بازی ها] بزرگترین مانع او در این راه خطیر بود.

یکی دیگر از کارهای ماندگار زارعی در زمان حضورش در فدراسیون شطرنج، فعال ساختن به معنای واقعی کلمه ی «کمیته پیشکسوتان» بود که تا جایی که بنده اطلاع دارم از بدو تاسیس فدراسیون تا به امروز سابقه نداشته است. برگزاری مستمر مسابقات ماهیانه پیشکسوتان [در آخرین جمعه هر ماه] به مدت سه سال [با چنگ و دندان] و همچنین برگزاری مسابقات منظم سالیانه پیشکسوتان از دیگر خدمات ارزشمند او به شطرنج کشورمان بود.

اجرایی شدن تعریف پیشکسوت یکی از اهداف مهم زارعی بود که به دلایلی به تعویق افتاد و وی نتوانست آن را در زمان شاغل بودنش در فدراسیون اجرایی کند.
 

بد نیست نگاهی به خبر آچمز راجع به انتصاب ایشان بیاندازید: اینجا